Gepubliceerd: 29/09/2023

Zelfs als we in Nederland golfen, blijft onze menscaptain Eric zijn voorliefde voor het goede leven en de taal van Molière etaleren : dit blijkt uit de titelkeuze van zowel het terrein (‘Prise d’eau’) als van het logement (‘l’Auberge du bonheur’). Zo kon het gebeuren dat 32 goed geluimde mannen, getooid in de meest diverse clubkleuren, vanuit West-Vlaanderen aanspoelden op het golfterrein nabij Tilburg op donderdag 14 september. Aldaar werden ze in 2 groepen onderverdeeld die het tegen elkaar gingen opnemen.

Totaal woke liet Eric absoluut geen territoriale, politieke of raciale voorkeuren meespelen in de keuze van de groepsnaam (dus niet die van Roeselare, Ieper tegen Kortrijk, of de Leliaerds tegen de Clauwaerts of de Witten tegen de Zwarten), neen: hij splitste gewoon de clubnaam in 2 : Paling tegen Beek.

Er werd in flights van 4 (steeds 2 Palingen en 2 Beken) gespeeld op een prachtig terrein en in werkelijk ideale weersomstandigheden (stralende zon, een licht briesje, niet té warm). Het terrein was vergevensgezind met brede fairways en vrij kort gras naast de fairways.

Er waren geen noemenswaardige incidenten en na de wedstrijd werd het personeel op het terras van het clubhuis overspoeld door de bestellingen van vele liters bier. Toen het vat af was, begaven we ons naar ons logement in de buurt.

Het hotel was gelegen in een prachtig landelijk kader in een bosrijke omgeving. Hier genoten we van de aangename locatie en van een zeer uitgebreide aperitief, gevolgd door een verfijnde gastronomische maaltijd, met klasse opgediend, zoals we meer en meer gewend zijn in Nederland. Ondergetekende is vrij vlug na de koffie naar zijn kamer gegaan, zodat er gewoontegetrouw geen verslaggeving is van de after-party. Het is waarschijnlijk allemaal vrij netjes verlopen want de tweede speeldag verliep al even gezwind als de eerste.

De samenstelling van de ploegen riep wel wat vragen op : zo was er bij de Beekploeg een speler met handicap 35 die drives van meer dan 200 m en approaches van meer dan 150 m realiseerde. Hij weet dit zelf aan het golfballetje (met opschrift van een overigens malafide beleggingsgroep) waaraan hij bijna magische eigenschappen toeschreef. Inderdaad: na 14 holes had hij al 38 punten verzameld, toen zijn balletje toch in de vijver belandde. Hij wilde er nog achterna springen, bedacht zich nog net; begon dan te vissen; haalde een dozijn balletjes boven maar niet het toverballetje. Nadien haalde hij bijna geen punten meer; en kwam nog binnen met 40. Dit was iets minder dan Henk Maes (ook ploeg Beek) die winnaar van de dag was met 43 punten.

Ook de vorige dag was de winnaar een Beek met 41 punten : Luc Mus.

Dit om maar te zeggen dat de Beken zich als een vis in het water voelden en, al dan niet via magische balletjes, met 26 overwinningen duidelijk de betere waren van de Palingen die met een verdienstelijke 6 overwinningen, zich vooral goed hebben geamuseerd. *

Na de wedstrijd werden we op een apart terras van het clubhuis nog vergast op typisch Nederlandse kroket en broodjes zodat we met een gevulde maag huiswaarts konden rijden.

Het was alweer een op alle vlakken geslaagde uitstap met dank aan de menscaptain Eric voor de vlekkeloze organisatie en aan alle mannen van de Paling en Beek die voor een geweldige sfeer hebben gezorgd.

*PS : De aandachtige lezer zal waarschijnlijk doorhebben dat de verslaggever een Paling was.

Dirk Peeters